Baba z wiankiem, czyli BCP2018

Kwiecień w tym roku to zabieganie do utraty tchu. Postanowiłam ten oddech odzyskać i uciec od mojego świętokrzyskiego, kieleckiego świata. Biorąc pod uwagę, że dostałam potwierdzenie udziału w Blog Conference Poznań 2018, miejscem mojej tygodniowej ucieczki został Poznań.

Tegoroczne identyfikatory- w tym roku nieco skromniejsze

Poznań. Miasto o liczbie mieszkańców oscylującej ok 541,5 tys., stolica Wielkopolski, siedziba władz tak świeckich, jak i kościelnych. Miasto, które postanowiło rozbudzić zmysły, spotęgować doznania mieszkańców i turystów. Uwielbiam tu wracać. Chłonę to miasto całą sobą, każdym milimetrem mojego jestestwa.

Kiedy przyjeżdżam jest 3 nad ranem. Do hotelu idę pieszo, aby nacieszyć zmysły. Wchodząc na Rynek, uśmiecham się szeroko. Przystaję przy pierwszej fontannie. Dotykam brzegu niecki fontanny, przymykam oczy i myślę, że tak cudownie tu być. Powoli, spokojnie obchodzę Rynek i ratusz dookoła. Pora ruszać do hotelu, rano przyjdę zrobić zdjęcia. Klucz do pokoju czeka w sejfie. Pokój? Zawsze ten sam, z balkonem, tak, żeby obudził mnie zapach świeżego pieczywa.

3 przespane godziny i pyszne śniadanie. Pora wymarszu. Rynek? Oczywiście, że Rynek! Pora uchwycić kilka pięknych detali, zrobić zdjęcia kamienic i rzygaczy, zwieńczeń... Ach, zachwycam się. Zdjęcie z Bamberką to rok roczny must have, więc robię i niespiesznie kroczę na kawę pod pręgierz. Latte z pianką. Popijam delektując się promieniami słońca.

Kolejne dni mijają mi na zwiedzaniu i odwiedzaniu po raz kolejny pięknych miejsc w Poznaniu. Obowiązkowo odwiedzam archeologów na Placu Kolegiackim, gdzie trwa kolejny sezon badań Projektu Kolegiata. Spotkania ze znajomymi, pyszna kawa i smaczne dania. Mijają dni i niepostrzeżenie nadchodzi weekend. W piątek before, na który poszłam z Kasią, ale nikogo nie rozpoznałyśmy, a że my nierozpoznawalne "bliogjerki", to wróciłyśmy na Rynek, słuchać muzyki na żywo. Dołączyła do nas Paula i to był cudowny wieczór. 

Świt i sobota 21 kwietnia, a to oznacza Blog Conference Poznań 2018! Pierwszy dzień konferencji to starzy i nowi znajomi, rozmowy z partnerami BCP2018 oraz przydatne wykłady. To wyzwania, konkursy i wiele pięknych zdjęć, które jak zawsze będą najlepszym wspomnieniem. Dzień pełen wrażeń, przytulania i wymiany wizytówek, numerów, kontaktów. 

Polatanie na ściance obowiązkowe

A wieczorem after. Wedle starej zasady, to co na afterze, zostaje na afterze i niech tej tradycji staje się zadość! Danusiu i Andrzeju dziękuję Wam, że mnie przygarnęliście i nie pozwoliliście pójść samej do hotelu bladym świtem. Te kilka godzin sprawiło, że odżyłam i mogłam podreptać po moje rzeczy. Jesteście kochani <3 

Ja nie zrobię mostka? Ja nie zrobię? Proszę bardzo!

Drugiego dnia jedno z dźwięczących w mej głowie pytań, w końcu wyrwało się z piersi: "Kto nie pomyślał, aby po afterze, w niedzielę rano było wino dla wszystkich? Gdzie jest wino ja się pytam?" Niestety w tajemniczych okolicznościach przyrody zaginął mój notes od Ceneo, a razem z nim "lista pragnień i pragnących". Także gdyby Ktoś dalej "pragnął", to zapraszam do kontaktu. Ciekawym wykładom nie było końca- trudno niekiedy było zrezygnować z jednych, aby pójść na drugie, ale w ostateczności myślę, że wykreślanka na dużej poduszce była najlepsza.

W niedzielę odważyłam się też zrobić mostek (i to kilkukrotnie) i poskakać. Aż szkoda, że nikt tego nie nagrał. Najgorsze momenty to te, kiedy pora się zbierać, bo BCP już się kończy. Ostatnie przytulanie, ostatnie buziaki i pamiątkowe zdjęcia. Wtedy też okazało się na kogo mogę liczyć, a kto "znajomi się" tylko dla własnych potrzeb. Dzięki!

Ze znakiem rozpoznawczym- wianek przetrwał i będzie na każdej konferencji!

Na autobus powrotny czekałam do godziny 00:10, w Kielcach byłam o 8 rano. Miałam dużo czasu na przemyślenia i analizę mojej wizyty w Poznaniu, jak i samego wydarzenia. W tym roku postawiłam przede wszystkim na rozmowy i LUDZI! Z Kasią z Kocikowa dolina...czyli Kasia po godzinach, bawiłam się wybornie! Ty jedyna wiesz jak to się stało, że spódniczka zmieniła się w spodenki ;) Nawiązałam wiele wspaniałych kontaktów. Paulina z bloga Scenki z życia, to cudowna i ciepła kobieta, taka do zjedzenia i oblizania paluszków- Kochana nie dam Ci o sobie zapomnieć! Z Wami spędziłam najwięcej czasu! Oczywiście było wielu wspaniałych twórców, ale nie chce wymieniać, aby nikogo nie pominąć. Wybaczycie?
Mnogość proponowanych paneli/ dyskusji/ wykładów/ warsztatów była tak wielka, że trudno było wybrać. Ja na spokojnie siadłam i przeanalizowałam, wykreślając sobie schemat wędrówki miedzy salami. Z moich wyborów jestem w pełni zadowolona. Na niektórych zainteresowanie było tak duże, że siedziałam na podłodze, ale absolutnie tego nie żałuję. Wiem, że obrałam dobry kierunek. Tak, zapewne nigdy nie osiągnę zasięgów godnych blogosfery z wyższej półki, ale chcę aby liczyła się jakość, a nie ilość.

Ruszam w kolejny rok mojego blogowania. Zapewne niewiele się tu zmieni, dalej mam zamiar być sobą!
Pytanie do cudownych Organizatorów. Zechcecie mnie za rok? Jeśli chcielibyście napisać odpowiedź, że NIE, to wiedzcie, że BABA Z WIANKIEM BĘDZIE NA BCP2019, choćby miała wejść tam oknem!