Witaj sierpniowa jutrzenko

Są jeszcze wśród nas Ci, Którzy pamiętają okrucieństwo wojny i smak przelanej krwi... Są Ci, Którzy walczyli za swoją, moją i Twoją wolność. Ruszali do boju z marzeniami, z ufnością, że przyjdzie taki dzień, kiedy każda i każdy z nas będzie mógł z dumą wywiesić polską flagę. Biegli, choć byli słabsi, gorzej uzbrojeni i niejednokrotnie bez mundurów. To był właśnie taki czas, że nie ważne było czy nosisz mundur, liczyło się tylko to, żeby Polska była wolna!

Nie pamiętają teraz już wszystkiego, niektóre wspomnienia już się zatarły i czasami trudno im rozsądzić, czy to wydarzyło się na prawdę czy to tylko koszmarny sen. A może rzeczywistość odbija się echem w snach? Ale milczą, a w głębi duszy chcą krzyczeć. Budząc się ze snu płaczą za Przyjaciółmi, którzy oddali życie za Ojczyznę. Płaczą, bo każdego dnia widzą młodych ludzi, którzy mogą wolni, w wolnej Polsce, cieszyć się swoją młodością, każdym dniem. Wiele z tych osób, nigdy nie zostało i zapewne nie zostanie docenionych za ten trud, za walkę i ogromne serce.

Nie nosili mundurów, często nie mieli broni, ale to również dzięki nim możemy dziś wolni zachłysnąć się powietrzem. Dla nich jest zawsze jedna z flag na naszym balkonie!

Druga flaga jest dla żołnierzy mundurowych. To ich wysiłek sprawia, że możemy czuć się coraz bezpieczniej w naszym kraju. Dziś jest Wasz dzień- Święto Wojska Polskiego, Święto Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadzone na początku lat 90., na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej w 1920 r., w dniu święta kościelnego Wniebowzięcia Matki Bożej. A więc kochani Żołnierze, wszystkiego co dobre i potrzebne Waszym sercom! Abyście nigdy nie musieli pokazać, jak skuteczni jesteście, stając w obronie Ojczyzny. Jeśli wyjeżdżacie, niechaj kule niesie obok Was Bóg na skrzydłach Waszych Aniołów Stróży. Bądźcie dumni, z tego, że nosicie mundur, a na nim naszą piękną flagę i dumnego orła. Z serca dziękuję Wam za godną służbę naszej Ojczyźnie i Polakom!

 

Zapytacie dlaczego na blogu parentingowym taka tematyka. Dlatego, że jestem Polką i jestem z tego dumna. Wiem, że takim Ludziom należy się szacunek i pamięć. Ja wysłuchałam wielu opowieści od Tych, Którzy pamiętają/ pamiętali. Część z Nich już odeszła, a z Nimi bezcenne opowieści i wiedza, jakiej nie znajdziemy w książkach. Z dumą wywieszam flagi, z dumą zakładam mundur. Z szacunkiem odnoszę się do polskich barw i godła. Tego uczę mojego Syna. I opowiadam Mu o mojej Babci, którą bardzo kochałam. Była piękną kobietą. Miała na imię Wanda... pseudonim Kalina...