Jesień

Jesień tego roku przyszła szybko, zbyt szybko, abym mogła się do tego przygotować. Lato przemknęło mi między palcami, niczym piasek na tej "mojej" mini plaży w lesie. Tyle wrażeń, tyle przeżyć... Tyle radości i uniesień... Tyle wzruszeń i zapomnienia... Tyle smutku, rozczarowań i łez... Czasami uśmiechało się do mnie słońce, czasami deszcz pozwalał ukryć łzy... A wystawiając twarz ku promykom, leniwie wyłaniającym się zza burzowych chmur, ogrzewałam nie tylko przymknięte oczy, ale przede wszystkim serce przepełnione wzruszeniami duszy...

Nawet po nieprzespanej nocy, z nadzieją wkraczam w kolejny dzień

I tak nim się obejrzałam, nim otarłam ostatnią letnią łzę, nim strąciłam ostatni letni uśmiech, poczułam zapach jesieni. Otuliła miasto mgłą. Las przepełniła zapachem grzybów, który wtargnął do mojej kuchni- uwielbiam! Drzewa otuliła kolorami- wszystkie odcienie czerwieni, brązu, żółtego i złota. Czerwień korali niezmiennie wywołała uśmiech i wzruszenie. Pamiętam jak wielokrotnie nanizałam je na nitkę. Na trawie w parku zaczęły połyskiwać brązowo perły kasztanów. To czas zrobić armię kasztaniaków.

Czy brać? A potrzebny? Nie. Ale to KASZTAN... BRAĆ!

Jesień 2017, przyniosła zmiany, wiele zmian.Wypracowane, często dzięki nieprzespanym nocom i zawalonemu życiu towarzyskiemu, ale dały ogromną satysfakcję. Zmieniło się wiele w moim życiu prywatnym oraz w pracy zawodowej- o tym Wam jeszcze opowiem, zapewne w podsumowaniu miesiąca. 

Prawdziwków w tym roku było tak wiele, że można było przebierać...

Park im. Stanisława Staszica w Kielcach

Dom Praczki, Kielce

Pałacyk Zielińskiego, ul. Zamkowa, Kielce